Recensie: Bluesfestival Hoogeveen
"Op de eerste rij bij de Zuid-Afrikaanse wervelwind Dilana Smith"
“Als ik naar een festival ga, weet ik een ding zeker: ik kan niet alles zien en horen. En dus is het vooraf wikken, wegen en kiezen. Ik begon samen met twee Oekraïense dames met Ralph de Jongh. Hij zou eigenlijk als opwarmertje dienen, maar het was veel meer dan dat. Ralph gaf met zijn band een intrigerende en hartverscheurende show en dus bleven we op de eerste rij staan en genoten we van zijn intense optreden.
Daarna toch weer wikken en wegen en dat bracht ons in de nok van de Passagezaal bij Cuby's Blues. We gingen mee op reis door het muzikale leven van Harry Muskee en zijn Cuby & The Blizzards. Het werd al snel duidelijk dat de Drentse bluesheld veel pareltjes heeft voortgebracht.
Na de emotionele show kwamen we op de eerste rij terecht bij de Zuid-Afrikaanse wervelwind Dilana Smith. Zij wisselde jaren ’80-klassiekers af met bluesy eigen werk, waardoor ze vrij eenvoudig de volle foyer liet meebrullen. Haar interactie met het publiek was geweldig en haar eerbetoon aan Tina Turner indrukwekkend. Prachtig om Dilana in actie te zien.
Daarna twee nummers meepikken van Bernard Allison om dan weer te verkassen naar de foyer voor het slotakkoord, want daar stond de imposante JJ Thames al klaar om het festival af te sluiten. Wat een geluid brengt deze dame voort! Emotie, energie, strak, uitstraling: het was allemaal in ruime mate aanwezig.
JJ sloot het festival af een kwartierlange versie van de klassieker I'd Rather Go Blind van Etta James. Al hoor ik stiekem ook Christine McVie van Fleetwood Mac tussen de regels door. Ik heb genoten.”